Kan je als introvert gelukkig zijn in een wereld die niet ophoudt met praten?

Ja, dat kan. Op voorwaarde dat je jezelf aanvaardt zoals je bent. Er is niks mis mee om op een feestje het muurbloempje te spelen. Gewoon te zwijgen terwijl iedereen de oren van elkaars kop tettert. Het is oké om als eerste te vertrekken. Of om maar een uurtje te blijven. Daar hoef je zelfs geen uitleg voor te geven. Als je dat toch wil doen, zeg dan gewoon dat je moe bent. Dat is waarschijnlijk niet helemaal gelogen: je bent moe van al het lawaai en getetter.

Het is oké om je avonden en weekends het liefst op de bank door te brengen. Te gaan wandelen in je eentje. Uren aan een stuk te lezen. Een trui te breien. Een heel weekend niemand te zien. Sommigen noemen dat saai. Of erger: zielig. Laat hen maar roepen.

Hey, het is oké

Het is oké om op school of op kantoor ‘de stille‘ te zijn. Want introverten hebben zoveel mooie eigenschappen. We hebben oog voor detail (want we observeren veel), nemen weloverwogen beslissingen (want we denken veel na en wikken en wegen voor we iets zeggen of beslissen) en we zijn erg toegewijd (want onze motivatie is intrinsiek).

Laat je dus vooral niet van de wijs brengen. Stil zijn is oké. Niks om je voor te schamen of je schuldig om te voelen. Integendeel, we mogen er trots op zijn.

Één reactie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s