Dit is de reden waarom ik blog

In haar boek “De kracht van kwetsbaarheid” vertelt Brené Brown over kwetsbaarheid en schaamte. In hoofdstuk vier richt ze zich tot bloggers en andere mensen die hun verhalen met de wereld delen.

Ik weet heel goed waarom ik mijn verhalen deel met jullie. Niet omdat ik kick op aandacht of omdat ik wanhopig op zoek ben naar waardering van anderen.

Natuurlijk is het fijn dat twee maanden na de opstart al meer dan 800 mensen deze blog bezochten. Dat mijn teksten meer dan 80 keer gedeeld werden.

Mijn hart ontploft als ik terugdenk aan de hartverwarmende reacties van vrienden, familie en kennissen die ik in jaren niet gezien heb of pas een week geleden leerde kennen. Die warme woorden raken me diep en bevestigen me in mijn werkelijke motivatie om te bloggen.

Want in alle reacties die ik ontving, springt één constante eruit: herkenning en verbondenheid. Het gevoel erbij te horen; niet alleen te staan. Het gevoel dat iemand eindelijk die ongemakkelijke spanning probeert te benoemen.

Maar wat is die ongemakkelijke sensatie dan? Brené Brown verwoordt het in haar boek als volgt: “Om verbondenheid te ervaren moeten we onze schaamte overwinnen en ons kwetsbaar durven opstellen. Maar in een wereld die is ingesteld op het streven naar steeds meer en steeds beter, is het verdomd moeilijk om jezelf te aanvaarden zoals je bent: imperfect.”

Waarom deel ik mijn verhalen met jullie? Omdat ik de taboes rond burnout en depressie wil doorbreken. Ik wil hoogsensitiviteit uit de zweverigheid halen en introvertie terug in de normaliteit brengen. Want één op vier mensen krijgt in zijn of haar leven te maken met een psychisch probleem. Eén derde van de bevolking is introvert. 15% is hoogsensitief.

Ik wéét dat ik niet alleen ben. Maar het lijkt wel vaak zo, omdat we liever zwijgen dan onze kwetsbaarheid tonen.

Bijna 60% van wie psychische problemen heeft, praat er niet over en zoekt geen hulp. Ik begrijp waarom. Ik heb zelf jarenlang in termen van winnaars en verliezers gedacht. Ik heb jarenlang de perfectie nagestreefd, want als mijn werk, mijn relatie, mijn kind, mijn vriendschappen,… perfect zouden zijn, zou ik vanzelf gelukkig worden.

Ik heb the hard way geleerd dat dat natuurlijk niet werkt. Je kan pas gelukkig worden als je lief bent tegenover jezelf en tegenover je omgeving. Jezelf niet veroordeelt. Mindfulness heeft me daarbij geholpen. Het zweverige aspect à la chakra’s en maanstenen gaat aan mij voorbij, maar het doet wel deugd om mijn gedachten en gevoelens de revue te laten passeren zonder er een oordeel over te vellen.

Ik schaam me niet meer om mezelf. Ja, ik sta al eens te laat aan de schoolpoort omdat ik blijf plakken bij een vriendin of omdat ik helemaal in een tekst opga. Dat maakt me geen slechte moeder. Ja, soms laat ik een steek vallen. Dat maakt me niet minder breister. Ja, soms spel ik een woord verkeerd. Dat maakt me niet minder schrijver.

Ja, mijn vinger raakt de snaren van mijn viool soms verkeerd. Soms klink ik als een valse kat. Maar dat maakt me niet minder muzikant.

Ik leg de lat nu bewust laag. The sky is niet meer the limit. Dus als je af en toe een foutje leest in mijn teksten, vergeef me dan. Als ik een projectje post op Instagram, maar het langer duurt eer het op mijn blog verschijnt omdat ik een steek liet vallen of een Shrinkle liet verbranden, vergeef me dan. Maar laat het me gerust weten. Dan pas ik mijn tekst aan. Bekijk ik welk projectje ik eerst afwerk.

Wil je meer weten over de kracht van kwetsbaarheid maar zie je het niet zitten om meteen het hele boek te lezen? Bekijk dan zeker de TED Talk van Brené Brown hieronder. Met 31 miljoen views ondertussen een internetfenomeen. En terecht.

Foto: 2pisces, 2014