Voornemens

Voor 2019 heb ik geen voornemens. Gewoon leven en aanvaarden wat op mijn pad komt. Dat lukt me, omdat ik een groter plan heb. Een 10-jarenplan waarin ik al mijn dromen en ambities oplijstte.

Dat plan helpt me om los te laten, om me te kunnen focussen op de taak die me de komende jaren zal opslorpen: moederen.

Want neen, ik ben geen ‘typische’ moederkloek. Ik heb ruimte nodig om alleen te zijn, mijn batterijen op te laden, mezelf te ontplooien.

Na mijn eerste bevalling voelde ik me opgesloten, versmacht. Met mijn rug tegen de muur gedrukt, als een rat in een val getrapt.

Ik voelde me abnormaal, dacht dat ik een slechte moeder was omdat ik die gevoelens had.

Nu weet ik dat ik gewoon introvert ben. Ik heb regelmatig ruimte nodig om even alleen te zijn, zonder baby. Enkel als ik mezelf afzonder kan ik mijn batterijen opladen en er weer voor anderen zijn. Voor Het Lief, voor De Zoon, en straks ook voor De Baby.

Via mijn 10-jarenplan geef ik mezelf rust en tijd om volop van het moederen te genieten. Omdat ik weet: er komt een einde aan de zorgfase. Er komt een tijd waarin ik niet enkel mama ben. Waarin ik weer meer tijd kan nemen voor mezelf en mijn ambities kan ontplooien.

Dat is oké. Dat is perfect normaal. Dat maakt me geen slechte moeder. Het maakt me tot wie ik ben.