Ik open Linkedin om het nieuwsbericht van het bedrijf waar ik sinds vijf maanden werk te publiceren. Bovenaan mijn feed zie ik een vraag van Linkedin. Wat ik wilde worden toen ik vijftien was. En of ik dat wil delen, want Linkedin bestaat 15 jaar.
Laat ik eerlijk zijn: op mijn vijftiende was ik vooral bezig met jongens, vriendinnen, muziek en kleding. Ik had geen idee wat ik later wilde worden. Ik schreef wel graag. Dagboeken en schriftjes vol.
En ik hield van verhalen. In beeld of op papier.
Een paar jaar later trok ik naar de universiteit. Ik studeerde Communicatiewetenschappen, een richting die werd aangeprezen om zijn uitgebreide afstudeermogelijkheden. Een beetje van alles en niets, zo kon ik die keuze nog even uitstellen.
Ik bleef schrijven. De dagboeken en schriftjes vulde ik aan met een blog en mijn eerste verhaaltjes. Het was dan ook logisch dat ik op mijn twintigste koos voor de afstudeerrichting journalistiek.
Ik liep stage op de Cultuur & Media redactie van De Standaard, een ervaring die ik nog steeds koester.
Na wat omzwervingen belandde ik in de marketing en communicatie. Een hele ommezwaai voor een verhalenzoeker als ik, zou je denken, maar niks is minder waar. De B2B-sector bulkt van de verhalen. Van kunstgras dat de velden van Wembley en Manchester United verstevigt over compressoren die bellen blazen in de Noordzee en zo onderwaterleven beschermen, tot vlinderkleppen die bijdragen tot minder waterverliezen in onze leidingen.
Er zijn tijden geweest waarin ik de verhalenzoeker in mezelf uit het oog verloor. Verwaarloosde zelfs.
Het kostte me een burn-out en depressie om in te zien dat ik, als hoogsensitieve introvert, net die verhalen nodig heb om te floreren, zowel professioneel als privé.
Soms kijk ik nog eens met heimwei terug naar mijn tijd bij De Standaard. Mijmer over de keuzes die ik maakte. Maar laten we eerlijk zijn: ik heb een zekerder en beter betaald bestaan dan dat van een journalist. Dat is belangrijk voor mij en mijn gezin, en dat is oké.
En ik schrijf opnieuw/nog steeds.
Minder in dagboeken, wel in schriftjes, op mijn blog en op mijn antieke typemachine. Lekker hipsterig.
Op mijn vijftiende had ik geen idee wat ik wilde worden. Op mijn dertigste weet ik wel wie ik wil zijn: gewoon mezelf. Verhalenzoeker, introvert, HSP’er, schrijver, mama en marketeer.
Dit artikel verscheen eerst op mijn LinkedIn profiel.
Het stille meisje 
Beste Ellen, soms lijk jij wel een jongere versie van mezelf :-). We volgden blijkbaar bijna het zelfde opleidingstraject, en ook nog om dezelfde reden. Alleen liep ik stage bij De Morgen op de buitenlandredactie. En nu wekr ik ook op de marketing afdeling van een B2B bedrijf…
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fijn en grappig om te lezen 🙂 Ik werk heel graag in de B2B-sector, zoveel uitdagender en een pak rustiger dan B2C. Afgaand van je Linkedin profiel kom je ook uit het Waasland? Dan hebben we nog meer in common! 🙂
LikeLike