Tik. Tik.
De wagen voor mij rijdt verder.
Lampjes gaan aan en uit.
Een zakje wordt uit mijn rijtuig gehaald.
“Wat is dat?” vraagt de jongeman in uniform.
Rode bolletjes met witte kernen priemen door het plastic heen.
“Dat zijn radijzen,” antwoord ik.
“Oh,” mompelt de student.
Brent, prijkt op zijn kassierskostuum
“En dat is een mango hè?” aarzelt hij.
“Ja,” glimlach ik. Ik wil erbij zeggen: “superlekker, moet je eens proberen in je koffiepauze.” Maar ik slik mijn woorden in.
Brent reikt me het volgeladen karretje aan en toornt me naar de kassa.
“Fijne middag,” wenst hij.
“Fijne middag,” beaam ik.
Het stille meisje 