Ja, ik ook

Over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer

Ik heb lang getwijfeld of ik dit verhaal zou vertellen. Ik heb getwijfeld, omdat ik geen bruggen wil opblazen. Getwijfeld, omdat ik wat mij overkwam ‘niet zo erg’ vond. Omdat ik er lange tijd geen graten in zag. Omdat het erbij hoorde. Omdat ik me schaamde. Maar na de onstuitbare lawine van hashtags, getuigenissen en opinies, wil ook ik eindelijk mijn buikgevoel volgen en mijn verhaal vertellen.

Waar macht in het spel komt, loert seksueel grensoverschrijdend gedrag om de hoek. We zagen het in de Kerk, we zagen het in sportclubs, en we zien het nu ook in acteurskringen en de politiek. De wereld waar ik echter nog maar weinig verhalen over gehoord heb, is de wereld waar ik zelf zes jaar lang deel van heb uitgemaakt. De wereld waar zulk gedrag welig tiert en luikogend toegestaan wordt. Of erger, zonder scrupules wordt tentoongespreid.

Een wereld waarin het oké is om vrouwen op hun kont te petsen terwijl iedereen er grappend op staat te kijken. Ja, ook de vrouwelijke collega’s. Een wereld waarin seksistische opmerkingen tijdens vergaderingen schering en inslag zijn, want “er mag al eens gelachen worden”. Een wereld waarin een saunabezoek gezien wordt als de perfecte teambuilding na een dagje hard werken. Als de perfecte spot om informeel te netwerken.

Waarin het oké is om na een dag presentaties en workshops en met het zakelijk diner achter de kiezen, een dessert te zoeken in de rosse buurt. Want dat is goed voor de teamsfeer. Een wereld waarin het oké is om meisjes van plezier mee te brengen naar de hotelkamer en er daags nadien tijdens het continentaal ontbijt flink om te lachen. Of nog erger, waar het deel uitmaakt van de incentives.

Target gehaald? Proficiat, u wordt niet uitbetaald in harde cash maar in een uitstapje naar de hoeren.

Ja, ik was nog wat groen achter mijn oren. Ja, ik had ook gewoon op mijn hotelkamer kunnen blijven. Ja, ik had samen met die laatste vrouwelijke collega uit de sauna kunnen wegglippen. Dat neemt niet weg dat ik geschokt en gedegouteerd blijf over het feit dat mijn baas over mijn rug begon te strelen nadat mijn collega’s één voor één verdwenen om te douchen.

Neen, ik heb hem niet in zijn gezicht gemept. Ik heb niet gezegd dat hij moest stoppen of dat ik dat niet fijn vond. Ik versteende. Kon er met mijn verstand niet bij.

Hij had net mijn loonopslag goedgekeurd en mijn voorstel voorgelegd aan de general manager, verwachtte hij soms iets in de plaats?

Voorvallen als deze waren schering en inslag tijdens mijn carrière. Ze hebben mijn beeld van mannen beïnvloed, mijn aversie voor het bedrijfsleven gevoed en mijn burn-out versterkt. Ze waren voor mij een reden om niet meer te willen doorgroeien, om mijn ambities te temperen.

Als we spreken over het glazen plafond in het bedrijfsleven, gaat het niet enkel over de loonkloof of de combinatie werk-gezin. Het gaat ook om grensoverschrijdend en seksistisch gedrag.

Kunnen we ook dit thema opnemen in het debat over gender op de werkvloer?

Heb ook jij zaken gezien of meegemaakt op jouw werk die niet koosjer aanvoelden? Laat het me weten in een comment of een PB. Of verspreidt het via je eigen netwerk. Laten we ook over dit topic niet langer zwijgen. 

#metoo