Je bent er

Eindelijk. Je bent er. Een pakketje van drie kilo vijfhonderd. Je liet op je wachten, maar eens je besloot te komen was er geen houden meer aan. Drie uur pijn lijden en daar was je, schreeuwend en kerngezond.

Eindelijk. Je bent er. Een prachtig meisje dat op papa noch mama lijkt. Twee druppels water je broer, dat ben je. Al zie ik nu al verschillen. Je bent rustiger, contenter dan je broer. Je wriemelt minder. En vooral, je eet beter.

Want wat een verschil zeg. Waar jouw broer de grootste moeite had om aan te happen, zuig jij zo hard dat je je steevast verslikt. De lijdensweg van tepelhoedjes, cups en kolven die ik met je broer aflegde, maak jij helemaal goed. Wat een zaligheid wanneer je vol gulzigheid aan mijn borst tsjokt.

Eindelijk. Je bent er. De roze wolk waar ik het bestaan van betwijfelde. Je kleurt mijn hemel licht. Mijn hoofd verlucht en mijn hart ontploft.

 Eindelijk. Je bent er.